επίπλοκος

-η, -ο (Α ἐπίπλοκος, -ον)

περίπλοκος, περιπεπλεγμένος

αρχ.

1. μτφ. ποικίλος

2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ἐπίπλοκον

(για τον λόγο) η ποικιλία, η έντεχνη σύνθεση, το να είναι ο λόγος διανθισμένος.